Martha Argerich, London Symphony Orchestra (Claudio Abbado yönetiminde)-Chopin – Piano Concerto No 1 in E minor Op 11 DG 453 567-Liszt – Piano Concerto No 1 in E flat DG 453 567 Piyano ve orkestra için konçerto No.1 OP11 (Mi Minör veya E minor) Frédéric Chopin’in bir diğer bilindik eseridir. Klasik müzik yorumcuları ve kritiklerinin üzerinde dönem dönem akademik tartışmalar yaptıkları bir eserdir. Piyano ve orkestra için konçerto No.1 (Mi Bemol Majör veya E Flat Major) Franz Liszt tarafından bestelenmiş bir eser olup, tüm Mi Bemol eserler arasında en çok bilinenlerinden bir tanesidir. Martha Argerich, Arjantin’in klasik müzik dünyasına önemli hediyelerinden bir tanesidir. Kendisine özgü tuşeleri mükemmel tekniği ile günümüzün önde gelen piyanistlerinden bir tanesidir. Londra Senfoni Orkestrasını yöneten Claudio Abbado klasik müzik severlerin yakından tanıdıkları bir isim. Yıllarca Londra Senfoni Orkestrasını yöneten ünlü şef kaydın yapıldığı dönemlerde Londra Senfoni’nin şefliğini yapmıyordu, tarihlere bakılır ise, kuvvetle muhtemel bu dönemde István Kertész orkestrayı yönetiyordu. Ancak farklı dönemlerde şefler farklı orkestraları yönettikleri için kayıtlar sırasında orkestrayı Claudio Abbado yönetmiştir. Bilindiği gibi 80′li yıllarda Claudio Abbado Londra Senfoninin başına gelecektir. Eserler, 1968 yılının şubat ayının ikisi ile on ikisi arasında 10 günde çalınmış ve kaydedilmiş. Kayıtlar için İngiltere’nin başkentindeki Walthamstow salonu kullanılmış. Kayıt, ismi klasik müzik ile birlikte anılan Deutsche Grammophon’un kataloğunda yer alıyor.
Chopin, Piano Concerto No 1 eseri oldukça bilindik bir eser. Orkestranın girişi ile yükselip alçalan tempo ile başlayan ilk hareket yaylıların yoğunluğu ile devam ediyor. İlk hareket içerisindeki ilk temanın ardından kontrolü ele alan yaylılar ikinci temayı yani lirik temayı oluşturuyor. Bu temanın ardından Martha Argerich’in piyanosunu duyuyoruz. Hem inişler çıkışlar hemde piyano gerçekten keyifli bir sunum ile karşımda. Sahne oluşumu gayet başarılı. Özellikle piyano ve orkestranın sırayla diyaloğa girdiği bölümler ve birlikte çaldığı bölümlerde detay seviyesi çok başarılı. Ayrıca ani yükselmelere iğnenin tepkisi son derece yerinde.
Ahmad Jamal – The Piano Scene of Ahmad Jamal plağı ile devam edelim. Jamal müzik eğitimini tamamlayınca George Hudson Orkestrası ile çalmaya başladı. 1950′lerde Chicago’ya taşındı Von Freeman ve Claude McLin gibi isimlerle çeşitli kulüplerde çalmaya başladılar. İsmini de değiştirmesi bu yıllara rastlar. Dinini değiştirip İslam’ı kabul etmiş ve arkasından Ahmad Jamal ismini almıştı. 50′li yılların ortalarına geldiğinde meşhur Blue Note kulubünde bile sahne almıştı. Bir New York City performansı sırasında John Hammond onu dinledi. Hammond bu dönemlerde çok önemli bir plak yapımcısı Benny Goodman, Billie Holiday, ve hatta Count Basie gibi isimleri üne kavuşturan kişi olarak tanınıyordu. John Hammond, Ahmad Jamal’i doğru bir çizgiye soktu ve ona bir üçlü kurmasında yardım etti. “But Not for Me” ilk kayıtları idi ve büyük bir başarı sağladı. Bu kaydın ardından bir çok turne ayarlandı ve Ahmad Jamal geniş kitleler ile buluştu. Ahmad Jamal’in erken önem piyano, bas ve gitar üçlüsü. Ray Crawford gitar, Eddie Calhoun bas ve Walter Perkins davul. Arasında efsanevi “Poinciana”nın olduğu harika bir seçki ve müthiş bir yeniden baskı! Speaker Corner etiketi ile ülkemizde de rahatlıkla bulunan albümü caz severler mercek altına alsınlar.
Poinciana şarkısına hemen bir bakış atalım. Şarkının hemen başında Eddie Calhoun’un double bass’ından melodileri duyuyoruz. Kaydın özelliğinden oldukça ön planda olan bas bölümleri, hemen ardından gitarın devreye girmesi ile arka plana geçip şarkının alt yapısını oluşturmaya başlıyor. İlerleyen anlarda Ahmad Jamal’in piyanosu devreye girdiğinde bu kez gitar ve bas şarkının alt yapısını oluşturmaya başlıyor ve perküsyonları duyuyoruz. Katman katman örülmüş bir şarkı ve muhtemelen şarkının en keyifli yorumlarından bir tanesi. Detay seviyesi ve tonlar çok keyifli. Özellikle bas performansı çok çok başarılı. Alt yapıdaki küçük dokunuşlar ve notlar tüm çıplaklığı ile ortada.
Arctic Monkeys – AM albümüne bir bakış atalım. İngiliz indie rock topluluğu Arctic Monkeys’in beşinci albümü olan AM, 2013 başından beri meraklılar tarafından bekleniyordu. “R U Mine?”, “Do I Wanna Know?” ve “Why’d You Only Call Me When You’re High? şarkıları ile albümün ön promosyon çalışmaları başlamıştı. Bu şarkılar Arctic Monkey severler tarafından farklı tonlarda yorumlanmıştı. Bir kısmına göre topluluk kendi özgün halinden kopup popüler dünyaya doğru yola çıkarken bir kısım müzikal gelişme olarak nitelendirdiler. Topluluğun beyni Alex Turner, albümde Outkast, Aaliyah ve Black Sabbath etkileri görebileceksiniz diyor. Aynen öyle. Arabella’nın üst yapısında modern tarz vokaller duyarken alt bölümde hard rock riffleri duymak mümkün. Ciddi bir kavram karmaşası ama şu sıralar indie rock severler için piyasadaki en iyi albümlerden olduğunu gerçeğini değiştirmez. Sağlam ses getiren “R U Mine?” şarkısında özellikle davullar harika! Vokaller son derece keyifli ve plakta dikkat edebileceğiniz gibi ön planda. Özellikle gitar riff’leri devreye girince katman katman hissi son derece yerinde. İlginç bir şekilde dönüşüm yaşıyor iğne, klasik müzik hemen ardından daha sert rock müzik dinlerken hemen duruma uyum sağlıyor. Ağrılığı 2.0 gram ve az üzerinde çok keyifli bir performans elde ettim ben.
Soundsmith Sussurro, 4.800 Dolar + KDV’lik fiyatı ile hiç ucuz bir iğne değil. Performansını göstermek için tabii ki üst sınıf bir analog kaynak özellikle de bir kol gerekiyor. Eminim ki, okuyucuların kafasında şu soru olacaktır, “neden egzotik iğneler varken Sussurro’yu tercih edeyim” Aslında haklısınız. Ancak Soundsmith Sussurro’nun en önemli avantajı bir nevi bukalemun gibi hemen her müzik tarzına anında uyum sağlayabilmesi. Özellikle kendi kulağınıza göre optimal bir ayar oturttuğunuzda hemen her müzik tarzını başarı ile çalabiliyor. Ancak rock dinleyicilerinin özellikle kulak kabartmasında bana sorarsanız fayda var. Detay seviyesi son derece başarılı ve odanızın içerisinde katman katman bir sunum yapıyor. Çok ilginç bir iğne gerçekten. Daha önce Amerikalı firmanın giriş seviyesi iğnelerini dinlediyseniz, bu iğnedeki durum çok çok daha üstün. Denk geldiğinizde mutlaka kulak kabartmanız gereken bir deneyim sunuyor Sussurro!
Soundsmith – Sussurro
Stylus Contact Line Nude, 0.100mm SQ Radius of curvature Optimized Contour Contact Line Cantilever Ruby Recommended Tracking force: 1.8 to 2.2 Grams Effective tip mass 0.30 mg Compliance 10µm/mN (low compliance) Frequency response 20-20,000 Hz ± 1.0 dB Channel Separation (stereo only) 1000 Hz >34 dB 50-15,000 >25 dB Channel difference /= 470 ohms minimum recommended load
Fiyat: 4.800 Dolar + KDV
Temsilci: Audio AVM / www.audioavm.com
Bir yorum ekleyin