Birinci Bölüme Ulaşmak İçin Tıklayınız
Kablonun performansını anlamak için yaptığım testte, farklı türdeki müziklerin kayıtlarını tercih ettim. Piyanoda Bobo Stenson, kontrbasta Anders Jormin ve davulda da Paul Motian’dan oluşan üçlünün (ECM /2005) albümü “Goodbye”, adeta siniri alınmış topluluk üyelerinin harikulade yorumlarından oluşuyordu. Albümün açılış parçası Stephen Sondheim’in ünlü bestesi “Send In The Clowns”, özellikle piyanonun tuşelerini her mezurda değişen tonlamalar üzerinden kulaklarımıza iletirken, güç kablomuzun sakinliğiyle de güzel melodisini başarıyla hissettiriyordu. Zillerdeki detay, kontrbasın her notada tane tane kendini duyurması ve arka planın sessizliği daha ilk sortide kablonun başarıyla görevini yaptığını gösteriyordu.
Güç kablosu testimizde bu kez daha coşkulu düet albümü “Concerts” (Dreyfus Jazz/2004) ile devam ettik. İki mucizevi virtüöz, basklarnette Michel Portal ve bandoneonda Richard Galliano’nun bu canlı kaydında dinlediğimiz Michel Portal bestesi “Ivan Ivanovitch Kossiakof” önce klarnetin bol klape efekti, ardından da bandoneonun duygusal ve coşumcu tınısıyla inanılmaz bir finale koşarken, bizler de duyduğumuz seslere inanamıyorduk. Birbiriyle böylesine başarıyla birleşen iki ayrı aileden gelen çalgıya eşlik eden alkışlardan önemli bir parçayı da kablomuz hakediyordu. Doğallıkla sıcaklık arasında gidip gelen ses, fazlasıyla memnuniyet vericiydi.
İlerleyen dakikalarda, bu kablo ile ilgili başka bir canlı kulüp kaydı da (kablonun sıcak tonlarına istinaden) neden Patricia Barber olmasın dedik ve “Companion” albümünden neredeyse 10 dakikalık bir maratonun koşulduğu final parçası, Santana’nın ünlü bestesi “Black Magic Woman”ın kollarına bıraktık kendimizi. Barber’ın vokalinde içtenliğin teknik ile başarıyla birleşmesi, vurmalı çalgıların doğulu söylemi ve tıpkı sürekli bas gibi fonda eksilmeyen Hammond orgun sesi ile anılarımazda bir yolculuğa çıktık. Gitarın anlattığı hikayeyi de terkimize alarak müzik yolculuğumuzu sürürdük. Barber’ın şeker gibi tınlayan zillere nazire yapan ve dudaklarının arasından çıkan her hecenin net bir biçimde anlaşıldığı yorumuyla müzik evreninin gizlerine bir kez daha vardık.
Mozart’sız test olmaz deyip, lirik tınılara daha fazla canlılık katan güç kablomuz LDFPCO’e başka bir sorumluluk daha yükledik. Dönem enstrümanlarıyla yapılmış bu kayıtta bir erkek soprano Michael Maniaci’nin performansına kulak verdik. Martin Pearlman yönetimindeki Boston Baroque Orkestrası’nın “Mozart Arias For Male Soprano” (Telarc/2009) albümünden, castrata geleneğinin bir uzantısı olarak Maniaci’nin seslendirdiği Exultate, Jubilate K.165 eserinin “Allegro” bölümünü dinledik. Bu başarılı yorumda, eserin en önemli bölümündeki çarpıcı melodiyi tüm gizemli yapısıyla birlikte duymayı başardık.
Ve vardığımız sonuç, LessLoss Dynamic Filtering Power Cable Original’ın özellikle her türlü vokal, trio ve küçük orkestralarda beklenilenin üzerinde bir performans verdiği, enstrümanları birbirlerinden koparmadan öne çıkardığı ve doğallıkla sıcaklık arasında adı gibi dinamik bir yapı sergilediği üzerineydi. Gövdeli bir tınıya sahip olan ve basları şişirmeden ileten bu kablo, yarattığı sahne başta CD playerlar olmak üzere preampli ve pikap katlarında da başarıyla kullanılacak yapı özelliklerine sahip gözüküyor. Sesi fazla değiştirmeden sahne derinliğiyle birlikte dinginlik ve arılık isteyenlere, 500-1000 USD arasındaki ligde iyi bir seçenek oluşturuyor LessLoss güç kablosu. Üstelik yanma süresini henüz tamamlanmamışken…
Merih Akoğul
Bir yorum ekleyin