Eski CD Çalarlarımıza Can Vermek: Cambridge Audio DacMagic

Eski veya giriş seviyesi “CD çalarlarımızı güncelleştirebilir miyiz” sorusunun cevabını aramaya devam ediyoruz. Bu yazı dizisindeki birinci amacımız CD çalarımızı adam etmekten çok evimizde bilgisayar tabanlı müzik dinlemek için satın aldığımız DAC’ları ikincil amaçlarla kullanarak tüm dijital kaynaklarımızı tek bir cihaz vasıtasıyla yükseltmek. Daha önce bu yazı dizisinin girizgahında konu ile ilgili senaryolarımızı yazmıştım. Amacımız CD çalarımızı bir transport gibi kullanmak ve satın aldığımız veya satın almayı planladığımız DAC’ı kullanarak CD çalarımızı daha yüksek performans ile kullanmak.

CD çalarımız ve DAC’ımız arasında bağlantıyı kurabilmek için iki ana seçeneğimiz var. Koaksiyel ve optik bağlantılar benim tercih ettiğim iki bağlantı türü. DAC modellerinin bir çoğunda her iki bağlantı şeklini de denemekte fayda var. ANcak geçmiş deneyimlerime göre koaksiyel bağlantı genelde daha ilginç sonuçlar veriyor. Ancak optik bağlantıyı da denemeyi sakın unutmayın. Hiç beklenmedik sonuçlar çıkabiliyor. Bu kez denemelerimize Cambridge Audio DacMagic Plus ürünü ile devam ediyoruz. Bu minik DAC giriş ve çıkışlar açısından süper zengin bir ürün. Hal böyle olunca sadece CD çalarınızı değil evinizdeki hemen her cihazı DacMagic Plus’a bağlama şansınız var.

Her zamanki gibi CD çalarım ile DAC arasında kablolamayı yaparak başlıyoruz. Testlerimizde kablolarımızı sabit tutmak adına hem fiyatları uygun hemde performansları çok başarılı olan DH Labs Silversonic D-75 ve Deluxe Toslink kabloları kullanıyorum. Bu kablolar bana ait değil. Timpani firmasından uzun süreli kullanım ve test amacı ile Stereo Mecmuası karargahında duruyor. Şu an için kendime ait bir DAC sistemim olmadığından bu konuda bir yatırım yapmaya gerek duymadım. Test ettiğim kablolar arasında fiyatı makul olup performansı da hoşuma gittiği için bu kabloları sistemime sabitledim. Zaten bu konuyu daha önceden yazmıştım.

Daha önce yazdığım gibi denemelerimde genelde hep aynı test CD’lerini kullanmaya çalışacağım. Bu albümlerdeki detaylara, sahneye, tonlamalara bakarak olumlu/olumsuz gelişmeleri anlamaya çalışacağım. Daha önceki testlerimizde bu CD’leri kullandık yine aynı CD’ler ile devam ediyorum.

Test albümlerimiz şunlar;

1. Die Rohne – The Tube – Stuttgarter Kammerorchester – TACET S74
2. Giorgio Gaslini – Proxima Centauri Orchestra – Enigma Soul Note 121390-2
3. Henry Cow – In Praise Of Learning (Original Mix) ReR HC3
4. Youn Sun Nah – Same Girl ACT 9024-2
5. Sera Una Noche – S/T M.A. Recordings M052A

Tabii ki bu albümlerden 1,4 ve 5 numaralı olanları çok kolaylıkla bulabilirsiniz. 2 ve 3 numaralı CD’leri bulabilmek için eBay gibi sitelerde biraz dolaşmanız gerekebilir. Aslında bu albümlerin yanında çok sayıda albüm deneme fırsatım oldu ancak yapıları itibarı ile bu 5 albümü özellikle mercek altına alıyorum. Özellikle 1. sıradaki ve 5. sıradaki albümler ilginç kayıt teknikleri sayesinde bu tarz testler için biçilmiş kaftan. 2 ve 3 numaralı CD’ler direkt olarak kişisel tercihlerim ile alakalı albümler. Ayrıntıları zaten aşağıda bulacaksınız…

Die Rohne – The Tube CD’si ilginç bir CD’dir. Aynı albümün bende plağı da var ve çok özenli bir baskı. Farklı kıyaslamalar yapma imkanım mevcut. Cambridge Audio DacMagic Plus sahne konusunda varolan CD çalarımdan çok daha başarılı. Detay seviyesi de son derece mutlu ediyor. Koaksiyel ve optik bağlantılarda farklılıklar var. Koaksiyel bağlantı ile sahne daha geniş. Optik bağlantı ile ise daha keskin tonlar alıyorum. Koaksiyel bağlantı bence çok daha başarılı.

Giorgio Gaslini & Proxima Centauri Orchestra – Enigma albümünü hem çok severim hemde karmaşıklığına hayranım. Gaslini’nin zaman içerisinde yaptığı bir çok solo çalışmayı da dinledim ancak geniş müzisyenler topluluğu ile bambaşka bir hal alıyor. Sahne çok daha başarılı yeniden. Piyano tonları koaksiyel bağlantı ile daha mutlu edici. Optik bağlantıda yüksek oktavlarda biraz huzursuzluk var. Koaksiyel bağlantı çok başarılı.

Henry Cow – In Praise Of Learning son dönemlerde en çok dinlediğim albümlerden. Hem plağı hem CD’si devamlı dönüyor müzik sistemimde. Eğer bir müzisyen olsam herhalde bu tarz bir albüm yapardım diye düşünüyorum her zaman. Cambridge Audio DacMagic Plus’ın optik bağlantısı bir adım önde. Keskin tonlamalar bu tarz müziğe pek hoş gidiyor. Rock müzikte Cambridge Audio’nun minik DAC’ı gerçekten çok keyifli bir performansa sahip.

Youn Sun Nah – Same Girl oldukça incelikli hoş bir albüm. Vokalin son derece başarılı olduğu albüme katkı sağlayan müzisyenler sayesinde arka planda oldukça ilgi çekici. Optik bağlantı da vokaller biraz sert gibi geliyor. Ancak koaksiyel bağlantı da tonlar bence daha doğru. Sahne daha geniş.

Sera Una Noche’nin ilk albümünde detay seviyesinin gerçekten bir sonu yok. Bir arkadaşımda çok kısıtlı sayıda basılmış plağını dinlemiştim orada durum daha da vahimdi. CD sistemimden DAC’a geçince enstrümanların detaylarında büyük bir artış var. Sahne çok geniş. Hiç şüphesiz koaksiyel bağlantı bir adım önde…

Cambridge Audio DacMagic Plus, CD çalarımla ilginç bir şekilde çok iyi performans gösterdi. DAC fiyat etiketine rağmen oldukça geniş seçenekleri barındırıyor. Bu sayede evdeki tüm dijital kaynakları bağlayabilmek mümkün. Bu cihazın koaksiyel bağlantı seçeneğinin çok başarılı olduğunu söylemem lazım. Ancak bazı albümlerde optik bağlantı da beni mutlu etti. Bu testlerden yola çıkarak bilgisayarımın USB ve S/PDIF çıkışlarını kullanarak bir tur daha test yaptım. Açıkçası optik dijital kablo ile yaptığım denemelerde USB girişe göre daha başarılı sonuçlar elde ettim.

Bence Cambridge Audio DacMagic Plus ilgi çekici bir performans göstermeyi başardı ve evdeki CD çalar başta olmak üzere diğer dijital kaynaklara ev sahipliği yapabileceğini kanıtladı.